Patje is efkes in zijn pen gekropen en schreef een uitgebreid verslag over de aangename stage in Mallorca die dit jaar plaatsvond van 10 tot 19 mei.

Stage MALLORCA 2013

Vrijdag 10/05 : 4.10u

“Patje, da wa toch wel vandoage é da we gingn vertrekn na Mallorca” “Joat broere , joat.  Ben daar binnen 2min”

Karel is er als de kippen bij om naar Mallorca te vertrekken.  En hij niet alleen... 

Ik prijs me gelukkig als ‘reisleider’...  Ik zie veel kleine oogskes maar ook stralende gezichten.  Net als de voorgaande jaren kijkt ook deze groep weer verlangend uit naar de stage.  Een zalig gevoel is dat...  Vooruit met de geit !  Op naar Charleroi en dan… Mallorca, here we come…

De weervoorspellingen zijn ons gunstig gezind maar mijn gezond verstand zegt : laat ons hopen dat die juist zijn want op Mallorca kan het weer snel veranderen…

En zo geschiedde : over ’t algemeen goed weer – een pak beter dan in België blijkbaar – maar toch minder goed dan we gewoon zijn.  Nu ja, de voorbije jaren waren we ook steeds klimatologisch verwend.

9.50u…

Het irritante afspeeldreuntje van Ryanair met de mededeling dat de vlucht weeral ‘on time’ was, hebben we net verteerd.  Op naar het hotel…  Rompelberg was er ditmaal wel op voorzien dat we 6 fietskoffers en 7 gewone koffers mee hadden.  Mijn meerdere “herinneringsmails” blijken nu wel hun nut gehad te hebben…

Bijna middag… en de meeste fietsen zijn uitgepakt en gemonteerd.  Pieter is al bezig aan de 2^e (die van Katrien) en Dave kan blijkbaar niet wachten J  Hij is al vertrokken voor een klein testritje…

Een weinig later vernemen we dat het fietskader van Katrien gebarsten is.  De nieuwe Canyon-fietszak heeft de fiets duidelijk onvoldoende beschermd.   Een barst en het kader zal hoogstwaarschijnlijk bij het ‘oud ijzer’ belanden…  Spijtig…  Hopelijk komt Ryanair hier toch nog in tussen.  Afwachten geblazen…

Dave zal helaas ook nog eens in de kosten moeten komen.  Problemen met lager achterwiel.  Pieter, correct me if I am wrong.  Achterwiel huren bij Rompelberg en Dave kan er volop tegenaan vliegen.  Iets wat hij later ook meermaals deed…  Katrien waagt het er op om met haar fiets te rijden en – is het een wonder ? – het kader heeft warempel geen krimp gegeven tijdens de volledige stage.  Gelukkig maar.  De klacht blijft hoe dan ook lopen bij Ryanair…

De laatsten kunnen om 15u (eindelijk) op hun kamer.   Alle kamers zijn vernieuwd en dat zie je ook.  Heel mooi !  Het bad heeft plaats geruimd voor een mooie inloopdouche.  Hoed af !

Efkes wat relaxen en dan maken we ons klaar voor het 1^e fietsritje van 55km.  Verre van vlak (sorry Karel, Bi en Katrien J) maar euh… vlakke ritten op Mallorca ?  Moeilijk te vinden…  We haspelen die km’s aan een rustig tempo af en een dikke 2u later zijn we terug in het hotel.  De zware (fiets)stage is begonnen.  Er zouden nog +/- 900km gereden worden in 9d…  4 à 5 zwemtrainingen en evenveel looptrainingen.  Niet voor “watjes” dus…

Enige training is toch een minimumvereiste om de stage ‘te overleven’.  De ene al duidelijk meer getraind/tijd gehad om te trainen dan de andere.  Iedereen op zijn/haar niveau stuk voor stuk heel goed bezig.  Elk jaar opnieuw valt op hoe karaktersterk triatleten wel zijn.  Opgeven staat duidelijk niet in het woordenboek.  Het fietsniveau gaat er precies elk jaar op vooruit.  Dit jaar zou het zeker niet minder zijn en zo bleek ook…  Kersvers Hawaii-deelnemer (180^e op 2000 deelnemers) en ervaren Ironman Dave Lietaert en Ironman wannabes Joachim De Moor en ikzelf zouden sowieso al veel fietskilometers moeten afhaspelen ter voorbereiding van de nakende Ironmans in resp. Frankfurt (07/07) en Roth (14/07).  Muv Karel en Katrien, die meermaals door ’t rood kunnen gaan, doen alle overige triatleten – Bianca Schrijvers, Henk Lemey, Pieter Bauwens en Ruben Vandecasteele – mee aan 1 of meerdere halve triatlon(s).  Ook zij hadden er dus baat bij om veel fietskilometers op de teller te staan hebben. 

Het trainingsschema loog er niet om.  Elke dag fietsen.  De ene dag al (veel) meer dan de andere maar toch…  Geen enkele rustdag…  Onze hoofdtrainer, Filip Rigole, spaart ons niet J

Dag 2 : zaterdag 11 mei

Ironman 70.3 te Alcudia, Mallorca.  Deelnemers KTDC : Inge Decock en Jeroen Lecluyse.

We zien het allemaal zitten om naar de andere kant (het Noorden) van het eiland te fietsen.  Totale afstand heen en terug : 150km.  150km ?!  Het maximum dat ik dit jaar al gefietst heb is 102km, hoor ik Karel nog zeggen J.  Katrien en Bi bijten hun lippen haast stuk maar ze klampen goed aan.  Chapeau ! 

Nabij Muro zien we de wedstrijdatleten voorbijrijden.  De ene al vlotter dan de andere.  We beslissen om de kortste weg naar Alcudia te nemen enne… da ’s incognito J meerijden met de triatleten die deelnemen aan de Ironman Mallorca 70.3.  Oh my god, wat wordt hier enorm gestayerd !  Met z’n allen rijden we een heel eind mee en enkele wedstrijdatleten genieten overduidelijk van ons kopwerk.  Kan je nog beter uit de wind gezet worden tijdens een wedstrijd ? J  0,0 controle op deze lange strook richting Platja de Muro…  Op 6km van de kustlijn verlaten we de stayerende triatleten en rijden we richting Puerto d’Alcudia. 

Schitterend weer in ’t Noorden.  Blauwe hemel, stralende zon en Inge is intussen aan het lopen.  Wat later zien we Jeroen gezwind voorbij flitsen (tijdens zijn halve marathon he).  Een mooie prestatie van beide clubgenoten (zie ook verslag Ironman Mallorca 70.3).  KTDC kwam weeral positief en ruim vertegenwoordigd in de spotlights. 

Nog wat nagenieten in de zon en dan terug naar El Arenal.  De km’s beginnen voor enkelen door te wegen maar iedereen houdt, al dan niet met een duwtje in de rug, toch stand.

Veel wind, heel veel wind… 

Beuken tegen de wind tijdens het fietsen, zwemmen in een wilde zee, bijna gezandstraald zijn op ’t strand,…  Da ’s ook Mallorca…  Dit kan alleen maar bevorderend zijn voor onze conditie denk ik dan.

Zondag 12/05 : het Tracey-syndroom

Een rustig mooi ritje van +/- 105km…  In de buurt van Porreres staat een eenzame fietster.  Poging om een band te vervangen.  Wij, KTDC’ers, zijn de goedheid zelve en we stoppen.  ’t Was al de 3^e wist ze ons te zeggen.   Pieter checkt binnen- en buitenband en stelt vast dat er steentjes vastzitten in de buitenband.  Uithalen en hop, binnenband opleggen en verder rijden.  Tracey rijdt zonder probleem mee.  Blijkbaar komt ze jaarlijks meermaals trainen op Mallorca en ze heeft er zelfs een stulpje in de buurt van Algaida.  Een Engelse die wielerwedstrijden doet en ’t mag gezegd worden : ze rijdt bijzonder goed.  Van Porreres naar Llucmajor…  Behoorlijk golvend parcours en bovendien nog veel tegenwind.  Enkel voor ‘die hards’ dus…  Dave op kop, ik op kop, enz en Tracey… gezwind mee in ’t wiel.  Op enkele km van Llucmajor neem ik nogmaals over.  Tempo wat opdrijven.  Mijn teller staat op 45km/u.  Tracey zal nu toch wel gelost zijn zeker ?  No way !  Op 150m van ’t rond punt in Llucmajor zie ik plots…  Tracey voorbij flitsen.  Ik ben geklopt.  Dave heeft ze nog te pakken en anderen volgen.  Geklopt door een 48-jarige vrouw…  Van een Tracey-syndroom gesproken J

Maandag 13/05 : Henk en Joachim komen zonder (bagage)problemen aan.  We verwelkomen ze nog efkes bij hun aankomst aan het hotel en dan vertrekken we voor weeral +/- 100km.  Die totaalteller begint al serieus op te lopen…

Maandagavond : ‘verjaardagsfeestje’ Ruben…

Hij kan het toch goed verzwijgen he.  Niemand wist dat het zijn verjaardag was.  Zelfs zijn kamergenoot, ik dus, wist het niet.  Was het Dave die me gisterenavond wist te zeggen dat Ruben gisteren jarig was ?  ‘k Vermoed van wel.  Ruben…  De goedheid zelve he…  Hij wou bewust wachten tot vandaag want dan zouden Joachim en Henk er ook bij zijn…  Een schitterende kerel… 

Zijn ‘feestje’…  Met z’n allen op het terras van Pabissa Beach Club.  Ge weet wel, dat mooi lichtblauw geschilderd etablissement langs de dijk.  Op +/- 250m van Megapark.

Alles zie je daar op de meest onmogelijke wijze flaneren.  Een mix van zotskappen, dronkelappen, wannabe clowns en Spidermans, Laurels & Hardy’s, enz .   Alles, echt alles tref je er aan.  En die ‘negers’ verkopen dan ook nog eens de meest uiteenlopende prullaria.  Hier kan je je gewoon niet vervelen.  Hilariteit troef.  Dit is ook Mallorca en ja, hiervoor kom je toch ook terug.  Thx Ruben, thx !  ’t Was een mega-verjaardagsfeestje JJ

Dinsdag 14/05 : 180km of Andratx ?

Met z’n vijven (Joachim, Henk, Pieter, Dave en ik) bollen we een prachtig parcours van om en bij 200km af.  Duur he mannen.  Duurtraining !  We houden er ons allemaal heel goed aan.  In ’t begin was het bij momenten zelfs te rustig (hartslag nauwelijks 90/min).  Geen nood want ‘k had totaal geen weet wat me nog te wachten stond.  Had immers nog nooit meer dan 155km gereden…  

Na +/- 80km komt Dave op kop en de snelheid gaat ook de hoogte in.  Snelheden van 42km/u zijn geen uitzondering meer.  Ok, de wind zat ook niet pal op kop maar toch...  Die hartslag blijft nog steeds heel laag en de benen zijn ook nog steeds heel goed.  Iedereen rijdt vlotjes mee en doet zonder verpinken wat kopwerk.  De ene al meer dan de andere maar who cares.  We amuseren ons.  Genieten van de omgeving en over de middag eens stoppen om wat bij te tanken.

Na 201km komen we voldaan terug in El Arenal.  Wablief ?! gem31,3km/u, 1100 hoogtemeters en gem hartslag van amper 115.  Dit voelt goed aan.

De andere groep (Bi, Katrien, Karel en Ruben) genieten van de prachtige maar loodzware Andratx-route.  Pech voor Ruben die blijkbaar een serieuze uitschuiver gemaakt heeft.  Schaafwonden alom maar geen erg.  Fiets blijft ongeschonden en Ruben blijft een triatleet he.  Geen voetballer he die na de minste minimale blessure een weeklang ‘geblesseerd’ aan de kant blijft…  Die wonden nog wat laten genezen en hop… die fiets weer op…

’s Avonds kaarten we er met z’n allen nog eens over na aan onze ronde tafel in het restaurant.  We laten ons bedienen door “de beleefde en onverstaanbare” Anatool-look-a-like J

Donderdag 16/05 : Sollér-Puig Major

Het zal toch niet waar zijn he…  De weerberichten zijn ons sinds maandag al veel minder gunstig gezind dan voor onze afreis.  Zouden Joachim en Henk hier voor iets tussen zitten ? J  Meteovista, Zoover, weeronline.nl  en andere weervoorspellingen…  Vergeet ze !  Slechts 1 is heel betrouwbaar voor Mallorca : www.eltiempo.es       Karel, onze weerman van dienst heeft ons dagelijks bericht wat we ’s anderendaags mochten verwachten.  Morgen, dinsdag 14/05 dus, zal het ’s voormiddags slecht weer zijn.  Pas vanaf 14u open hemel en zonnig.

Dinsdagvoormiddag aan de ontbijttafel…  Ik zie de zon.  Het belooft toch een mooie dag te worden.  Mijn verantwoordelijkheid : we wagen het er toch op om ’s voormiddags te vertrekken.  Karel en anderen wekken.  Ze waren er op voorzien dat we ’s voormiddags zouden zwemmen en pas rond de middag zouden vertrekken richting Soller/Puig Major…  Sorry mannen !

Hoe meer we Soller naderen, hoe meer ik besef dat Karel weeral gelijk heeft…  De (donkere) wolken blijven boven het gebergte hangen.  Zoveel wind en toch geen beweging boven die bergen !  Aan de voet van de Soller…  Ik voelde de bui toen al hangen…  Dit komt (weer) niet goed.  En zo geschiedde…  Motregen tijdens de beklimming.  Dave maakt bergop een slippertje in een haarspeldbocht.  Ik probeer nog te remmen en mijn achterwiel maakt een bocht van 180°.  Dave lag al ‘tegen dek’ en dan krijgt hij mijn wiel nog eens tegen zijn ribben.  Sorry man.  Ik kon er niets aan doen.  Forget Puig Major !  We wachten boven op de rest.  Inmiddels regent het veel harder.  Oh ja, voor de geïnteresseerden :  Henk was de bergkoning. 

Iedereen boven.  Bi en Ruben hebben blijkbaar ‘hun karre al gekeerd’ en zijn terug gereden naar hotel Taurus Park.  De overigen trotseren de regen en rijden aan slakkentempo naar beneden.  Al eens aan 10km/u +/- 5km afgedaald met een tijdritfiets ?  Leuk is anders.  Mijn handen verkrampen van het remmen.  Iedereen veilig beneden.  Ik wacht op Dave en rij samen met hem naar de rest.  Ze staan te schuilen in een garage.  De garagist kijkt wat verbaast op.  Gepakt in mega-blauwe-regenvestjes rijden we naar ’t centrum.  Terug naar ’t cafe waar we vorig jaar al moesten schuilen.  Ook toen geen Puig Major wegens te gevaarlijk regenweer. 

We verwarmen ons aan een warme chocolademelk.  Nog snel een spaghettitje eten.  Kleren opwarmen onder warmeluchtblazer (voor de handen he) in de herentoiletten.  Grappig zicht J

Intussen vermaakt Karel ons en alle andere cafégangers kostelijk met oa z’n E.T.-creatie.  We liggen allemaal plat van het lachen.

Gedaan met regenen.  Terug naar Valldemossa via Deia…  Hier zullen nog enkelen ‘op hun bek gaan’ denk ik en da’s, voor alle duidelijkheid, helemaal niet pejoratief bedoeld.  Het vat van de ‘haantjes’ zou toch wel eens moeten leeg geraken he…  Verre van plat J  Een bijzonder prachtig maar tevens heel zwaar golvend parcours van +/- 20km in het gebergte langs de kustlijn.  Joachim, Dave en ikzelf houden er een strak tempo op na.  Karel blijft in ons wiel plakken.  ‘Ik ga voor mijn kop niet lossen’. ‘Patje rijdt er mij niet af’ zie ik hem denken J  Een versnellingske.  Wat voorsprong bergop en dan een serieuze afdaling.  Iedereen weet dat Karel een meester in afdalen is…  We zien hem zelfs efkes niet meer…  In de verte zie ik een serieuze beklimming…  Ik weet dat na die beklimming nog een beklimming volgt.  En dan nog een…  Hier moet hij kraken denk ik…  We naderen heel snel.  Joachim is ondertussen al verdwenen.  Ik kan hem niet volgen.  Op mijn tempo naar boven zonder in ’t rood te gaan.  Karel klampt nog efkes aan maar dan lost hij toch.  Uiteindelijk zie ik hem niet meer terug.  Voor de weinige fietskilometers die je in je benen hebt mag toch gezegd worden dat je weeral heel sterk gefietst hebt Karel.  Proficiat !

Valldemossa.  Iedereen troept samen en we rijden terug naar het hotel.  De zon en de wind hebben ons intussen volledig droog geblazen.  We genieten nog wat na aan het zwembad.  ’t Was weeral een onvergetelijke dag !

’s Avonds nog een wijntje drinken en de laatste avond ‘vieren’ van Joachim.  Morgen is hij al weg.  Het besef dat ons vertrek met rasse schreden nadert is ook heel groot.  De stage gaat veel te snel voorbij.

Iedereen is overtuigd van alle voordelen die onze Mallorca-stage te bieden heeft.  Dit doet me deugd.  Hopelijk gaat iedereen volgend jaar terug mee.  Aan de anderen : volgend jaar meegaan want jullie hadden ook dit jaar ongelijk J

Patje