NIEUW :

Stijn heeft een mooi verslag geschreven over zijn ervaring aan zijn belangrijkste wedstrijd dit jaar.

Hij haalde de finish van zijn eerste en meteen ook vermoedelijk de zwaarste Ironman, deze van Lanzarote in een tijd van 12:19:29 uur. Een loodzware wedstrijd.

Van harte proficiat !!

Wat begon als een droom en een ver doel, werd enkele weken terug waar. Toen ik eind 2011 als nieuw lid van KTDC zei dat ik volgend seizoen in de Ironman van Lanzarote wou finishen, zag ik verschillende wenkbrauwen fronsen. Sommige bleven zelfs tot net voor de afreis naar Lanzarote heel bedenkelijk kijken...

 
Sedert januari werkte ik voor Flanders Classics en enigszins heeft deze jobwissel wel zijn impact gehad op de voorbereiding. Februari-mei is traditioneel de drukste periode bij ons en het is geen evidentie om dan te trainen voor een Ironman. Ik had het weekend voordien nog de 1.000km Kom op tegen Kanker gecoördineerd en wist niet wat de impact daarvan zou zijn op mijn onderste ledematen. Voor de rest was mijn voorbereiding goed verlopen, buiten wat kniepijnen op het laatste moment. Tot zover de maanden voorafgaand...
 
We vertrokken donderdag morgen in alle vroegte vanop Charleroi. Er waren nog enkele collega-triatleten op dezelfde vlucht, maar de meeste waren al enkele dagen ter plekke. Donderdagnamiddag ging ik me inschrijven in het befaamde Club La Santa Hotel, het sporthotel bij uitstek en zenuwcentrum van de Ironman Lanzarote/de las Canarias. Kenneth Gasque, de organisator, gaf daar een Pre-Race Meeting, maar zijn voorbereiding was niet dezelfde als de mijne en veel interessants was er niet te horen.
 
Vrijdag werd een dagje met nog een beetje zwemmen, fietsen en lopen, maar vooral veel ontspannen en de benen sparen. We gingen zaterdag er wel alles uitpersen... Tegen 17u mochten we onze fiets en transition bags gaan klaarzetten. Ik denk dat er van de 2.000 fietsen geen 15 gewone racefietsen te zien waren! "Niet laten intimideren door materiaal" had FIlip me gezegd. Ik belde hem zelfs nog eens om dat te verifiëren... Achteraf gezien bleek dit 100% terecht. Velen met van die dure fietskes waren nog aan het lopen toen ik al aan het douchen was. Voor de zekerheid nog even aan de collega's vragen wat er allemaal in het zakje moest en dan hotelwaarts. 's Avonds nog een goeie pasta en dan klaarmaken voor race-day!
 
Zaterdagmorgen ging de wekker om 4.15 om eerst een ontbijtje te nemen. Er waren een 10-tal atleten in het hotelrestaurant, maar er werd niet veel gesproken. Iedereen had wel wat zenuwen, terwijl die bij mij eigenlijk vrij goed meevielen. Na een douche en de laatste voorbereidingen, wandelden we rustig naar de start, waar het - ongelooflijk maar waar - begon te regenen. Dit hadden ze op de IM Lanzarote nog niet gezien. Snel nog even in de wachtrij voor het toilet en dan klaarmaken voor de start.
 
De zwemstart verloopt vrij hectisch, maar misschien is dat ook het gebrek aan ervaring. Na 150m volgt al een eerste bocht naar links, waardoor iedereen in een wasmachine samenkomt. Daar begonnen de eerste gevechten al, wat het heel moeilijk maakte om in een ritme te komen. Ik vond persoonlijk ook dat de boeien heel onduidelijk en ver lagen, waardoor er in de rechte stukken ook veel mensen scheef begonnen te zwemmen. Ik kwam de eerste ronde eruit na 31', wat toch wat later was dan gepland. Ik nam toen de beslissing om goed aan de buitenkant te zwemmen om toch in mijn ritme te geraken en misschien zo wat sneller te zijn. Maar dit bleek niet zo te zijn, ik zwom de tweede ronde aan 34'. Achteraf zag ik dat bijna iedereen zijn 2e zwemdeel slechter was. Op zich niet slecht voor het eerste onderdeel, maar ik ben er van overtuigd dat ik onder het uur zou moeten kunnen zwemmen. Ik kwam uit het water als 372e.

Ik wisselde vrij snel en begon goed aan het fietsparcours. Ik had me voorgenomen om op het vlakke hr 160 te behouden en steeds in mijn eigen tempo te rijden. Doseren is - vooral op Lanzarote - de boodschap. Ik hield al bij al de eerste twee uren goed stand qua positie, maar ik had het tussen Famara en Teguise (een rotstuk van een 8-tal kilometer, wind vol in het gezicht en steeds wat oplopend) erg lastig. "Moet ik dit nog 90km doen?", kwam wel eens bij me op. Na Teguise en heel wat verlies van plaatsen, kwam het goeie ritme terug. Ook al heb ik mijn lengte en gewicht niet super mee, toch klim ik wel goed. Ik nam op de Haria en de Mirador del Rio heel wat plaatsen terug. En vooral in de afdaling van de Mirador stak ik heel wat atleten voorbij. Ik voelde dat de benen volledig terug waren en geraakte op toerental. Ik ben ervan overtuigd dat dit kon door mijn stevige basistrainingen van oktober-januari. Na 180km, 3000 hoogtemeters, kwam ik aan een gemiddelde van 29km/u en een max. van 78km, als 409e aan. So far so good!
 
De wissel verliep terug vrij vlot - ik kan wel niet uit mijn schoenen kruipen na het fietsen :) - en na het aantrekken van de loopschoenen en de obligate insmering met zonnecrème, begon ik aan de marathon. De eerste 2 kilometer verliepen nog vrij vlot aan 11km/u, maar toen begon mijn maag zich wat te keren en samen te trekken. Ik besliste toen om enkel water te drinken tot dit probleempje zich zou oplossen en verlaagde mijn tempo naar 9km/u. Na een 8-tal kilometer begon alles terug wat beter te gaan, maar toen lag mijn tempo al vast op 9km/u en de benen werden zwaarder, waardoor ik datzelfde tempo aanhield. Ik begon dan ook regelmatig naar het toilet te gaan en wou wandelen tijdens de bevoorradingen (kwestie van alles nog binnen te krijgen), waardoor het eigenlijk een kwestie van overleven werd. Ik liep na 4u45' over de meet, de 1008e tijd, wat duidelijk in contrast is met de andere tijden.
 
Welk een gevoel hield ik over?
Uiteraard ben ik echt tevreden dat ik de finish gehaald heb. En dat op een goeie manier: ik moest niet direct aan een baxter, niet afgevoerd worden,... De overheerlijke gehaktballetjes aan de finish heb ik wel aan mij laten voorbijgaan. Ik ben wel ontgoocheld in mijn marathon. Ook al is lopen mijn zwakste onderdeel, daar had ik echt meer van verwacht en dat was dan ook wel een beetje een domper. Loop ik die in de vooropgestelde 4u, dan ben ik er in 11u30, ben ik rond de 400e positie en de 20e van mijn leeftijd. Dan pas zou ik supertevreden geweest zijn. Maar ja, "als" en "indien" zijn woorden die niet tellen :)
 
Ik wil nog twee mensen bedanken:
Enerzijds Filip, coach, vertrouwensman en eigenlijk all-rounder. Het was echt een plezier om met je te werken. Bedankt voor alles! We werken zeker nog verder samen!
Anderzijds Annelien, nieuw-verloofde en eveneens op zoek naar Eeuwige Roem. Bedankt om voor mij te zorgen, niet enkel in Lanzarote maar ook alle weken ervoor. Nu zetten we alles op jouw prestatie in Frankfurt!
 
En ik? Waarschijnlijk wordt het Florida, Arizona of Lake Tahoe in 2014!

Stijn
Ironman in bijberoep 

Klik hier om zijn resultaat te zien. (familienaam intikken)