Net als de KDTC-duatlonploeg hebben ook de 4 KTDC-triatlonploegen het voortreffelijk gedaan op het BK. Het was genieten van een heerlijk weertje en er hing een gemoedelijke sfeer rond het parcours. Op het parcours ging het er veel minder gemoedelijk aan toe.

Er zijn 3 verslagen tot bij onze 'redactie' geraakt. 

De volledige uitslag staat onder de verslagen !!
Er zijn ook al een aantal foto's: zie rubriek media.

Yo ploegmakkers,
 
Hierbij een kleine reactie uit "atleten-oogpunt" ivm het BK in Doornik KTDC1. (Henk, Dave L., Thibault, Patje, Joachim en Ruben)
Allereerst was het al  leuk om vast te stellen dat zoveel KTDC-atleten en supporters(!) afgezakt waren naar het BK.
Zalig weertje aan de start in Doornik alhoewel dat de gevoelstemperatuur in het water toch wat minder was...
(ik dacht dat ze de ijsberendoop ergens in januari hadden gepland...)
Bij de KTDC1-ploeg voelde je al van voor de start de gezonde stress en iedereen had wel zijn twijfels over de huidige
conditie. Een echte ploegentactiek werd niet besproken maar toch waren we ervan overtuigd dat we met elkaar
rekening moesten houden tijdens het verloop van "het uurtje in het rood gaan".
De max dat alle andere atleten aan de start stonden om ons aan te moedigen en ik had de indruk dat de voorzitter toch een scherpe tijd verwachtte van ons. Kwestie van een beetje druk te leggen... Vlug nog een foto voor de KTDC-annalen en dan het sop binnen.
 
Het zwemmen was voor mij een minuutje of 11 aanklampen en hopen dat ik toch een beetje stand zou houden tussen
al dat zwemgeweld. Ik had het gevoel dat ik goed bezig was tot het moment dat enen Cordonni rechts naast mij kwam zwemmen in schoolslag. Ok, zo snel gingen we dus niet en het liefst van al had ik hem een minuutje of drie onder water gehouden maar daar was geen tijd voor... Verder ploeteren dus en vooral de voetjes van Patje in het vizier houden...
Na 11 min en 22 sec bereikten we tussen enkele ijsblokken door de oevers. Voor mij een persoonlijk record op deze afstand maar voor sommigen was de zwemspeeltijd eindelijk gedaan en mochten ze eindelijk ook in het rood beginnen gaan.
Volgens de kenners langs de kant hadden we zelfs nen meter of 60 te veel gezwommen door in 'bochten' te zwemmen'.
 
De loopstrook naar de wisselzone was al een inspanning op zich maar toch konden we vlot aan het fietsen beginnen.
We hielden er onmiddellijk een strak tempo op na en na een paar kilometer beuken vond iedereen het juiste tempo en werd
er vlot van elkaar overgenomen.
Bij het 'beklimmen' van de muur van Doornik was er even paniek doordat Patje het nodig vond om te vallen maar door wat geluk
kon recht gehouden worden door sterke Henk. Patje uit zijn pedaal midden de klim waardoor hij een 40tal meter moest prijsgeven op de groep. Even twijfel maar we besloten om door te gaan met 5. Sorry Patje, hopelijk geen 'hard feelings' maar
dat was de beslissing op het moment. Volgend jaar komen we zeker met zes over de meet en beloof jij van geen pogingen meer
te doen om te vallen. Zo'n dingen maken deel uit van de race en moest er heel snel beslist worden.
 
Iedereen zette een sterk fietsnummer neer en met een gemiddelde van iets meer dan 40km/u op een dergelijk parcours met
van die aangename 'makkedam-banen' en serieus neepke in elke toer toch niet slecht. Ik denk dat de hartslag bij iedereen al iets boven de overslagpols zat...
De wissel naar het lopen verliep vlekkeloos en door de vele KTDC-aanmoedigingen van aan de kant van de weg kregen we een boost, zo erg zelfs dat Thibault in het begin efkes moest tegengehouden worden. Ik herinner mij enkel de opmerking van Henk: "ei, we zijn ier wel aan meer dan zeventiene aan 't lopen é...."
Eventjes naar het juiste tempo zoeken en iedereen zat na een 2tal km in het juiste (strakke) tempo. We vormden een hechte groep en elk om beurt bepaalden we het tempo. Zelfs Henkie met zijn gekende loopstijl volgde gezwind onze tred al moest hij op het laatste 'tandjes bijten' na zijn eerder gebeuk op de velo. Het voordeel met Henk is dat hij nooit plooit en dat hij wel ne keer of drie kan dood gaan tijdens een wedstrijd. Nen karaktermens é!
We roken de finish en konden zelfs nog een spurtje trekken. Looptijd van 17min46 sec op 5km, iets waarvoor we voor de wedstrijd zeker gingen getekend hebben. Het overschrijden van de finish gaf mij toch wel een kick en het teamgevoel was enorm groot! We hadden hier echt gepresteerd als team in een individuele sport, zalig gevoel!
Bij deze wens ik alle teamleden te bedanken voor ons kleine 'moment de gloire' en met een 12de eindtijd op 143 ploegen, met de meeste Belgische toppers en subtoppers aan de start, mogen we toch trots zijn op ons recreantenploegske!!
Iedereen op niveau en meteen alle twijfels weg over de huidige conditie! We zijn goe bezig!
 
Voor de rest wil ik uit naam van onze ploeg alle KTDC'ers en de sympathisanten bedanken voor deze leuke dag. Ik denk dat iedereen blij mag zijn met zijn eigen geleverde prestaties. Chapeau aan de mensen die gebleven zijn tot het laatste om ons aan te moedigen.
Ik denk dat we als club bewezen hebben meer dan ooit een hechte groep te vormen en dit in een opperbeste sfeer.
Misschien jammer dat niet alle KTDC-ploegen kort bij elkaar van start kunnen gaan wat het groepsgevoel nog zou vergroten maar dit ligt waarschijnlijk aan de organisatie.
En de 'president' Luc zag dat het goed was...
 
Tot trains!
Joachim

__________________________

Voor het verslag van Luc: zie reactie. 

__________________________

Hierbij ook een verslagske van het KTDC 3-team.

Wij moesten als eersten van de KTDC-delegaties aantreden en waren dus voor dag en dauw naar Doornik afgezakt.  Hoewel wij slechts het derde team waren, hoopte ik toch mee te kunnen met de anderen, want als laatste van het laatste team eindigen was geen echte optie.

Toen omgeroepen werd dat er in 'eau Libre' gezwommen zou worden zakte de gemoedstemperatuur in ons team met enkele graden.  Wellicht vonden enkel de gemengde Vlaamse teams dit niet erg want in gebrekkig Nederlands werd gemeld dat er in 'vrijwater' zou gezwommen worden.

Om 11:04 werden wij van het ponton in het koude water gejaagd onder het toeziend oog van onze voorzitter.  En koud was het zeker.  Ik was serieus op mijn adem gepakt en het zwemmen lukte (bijna letterlijk) voor geen meter.  Gelukkig vlotte het ook niet echt voor Jeroen zodat ik wat tijd had om op adem te komen zodat het na een 100-tal meter toch mogelijk was mijn hoofd effekens onder water te krijgen...  Omdat wij van de eerste ploegen waren, was het niet echt duidelijk of we rechtstreeks van de ene naar de andere grote boeien mochten zwemmen, dan wel of we ook de kleine boeien aan onze rechterzijde moesten laten.  We kozen uiteindelijk voor dit laatste en zwommen dus een te grote toer.  Vandaar dat onze zwemtijd net iets meer was dan die van de andere KTDC-teams :-)

Filip waakte, als hoofdtrainer, over Jeroen als een eend over haar kuikentje.  Hij week geen seconde van zijn zijde terwijl wij wat voorop zwommen.  Van de zwemput naar de wisselzone was al een halve loopwedstrijd maar dan op blote voeten, worstelend met onze wetsuits. 

Het fietsen starte wat rommelig door de bochten in het begin van het parcours, maar Filip kreeg ons snel weer op het rechte pad eens we de laatste bocht achter ons hadden gelaten : 'organiseren !'  En dan kwam onze trein op gang : met z'n zevenen draaiden we rond in een waaier.  Dit voelde echt zalig, als een soort abstract ballet waarin 7 individuen opgaan in een groter organisme, dat (bij momenten) aan 40 km per uur over de baan raasde, vooral als Jeroen, Christophe of Filip aan kop kwamen.

Ik was verwittigd dat er een helling in het parcours zat en verwachte mij aan een soort Doornikse variant van de muur van Geraardsbergen, maar uiteindelijk bleek het over een grote molshoop te gaan. Onze trein ratelde dus voort en we haalden 2 ploegen in. Ondertussen sijpelden meer en meer KTDC'ers de wedstrijdsite binnen, want terwijl we langs de wisselzone raasden (en bijna een onvoorzichtige referee omvervlamden), werden we al luid aangemoedigd.

En dan volgde het moeilijkste deel voor mij : het lopen.  Tom en Stefaan hadden mij voor de wedstrijd gerustgesteld 'dat zij ook slechte lopers waren'.  Al snel bleek dat hun definitie van 'slechte lopers' enigszins afweek van de mijne... Gelukkig wilde iedereen het tempo wat laten zakken zodat ik ook meekon.  Nu bleef Filip als een kloekhen over mij waken.  De sadist die het loopkeerpunt in dat laaggelegen grasveldje legde, vervloek ik nu nog.  En net daar stond een referee zodat Filip mij enkel psychologisch een duwtje in de rug kon geven in de bergop.

Aan de vierde kilometer ging het licht even uit bij Stefaan, maar hij had gelukkig een reservelamp mee zodat hij kon aanklampen.  Meer dood dan levend kwam ik over de lijn, maar met 21:30 minuten heb ik een persoonlijk looprecord op zak, ook al was het volgens geruchten geen volle 5 km.

 Het was bijzonder tof dat we met zijn zevenen zijn aangezet en geëindigd !  Voor herhaling vatbaar.  KTDC is duidelijk een club met een bijzondere spirit en teamgeest !

 Johan

Klik hier voor de volledige uitslag