Onze voorzitter Vincent Servaege nam deel aan de 111 triatlon te Jabbeke in voorbereiding van de IM70.3 Dun Laoghaire. Een slecht georganiseerd fietsonderdeel strooide wat roet in het eten, maar Vincent liet zien dat hij klaar gestoomd is voor Ierland!

Ik had de 111 in Jabbeke eruit gepikt, omdat het een nieuwe wedstrijd was en vooral als voorbereiding op de IronMan 70.3 Dun Loaghaire binnen 2 weken. Het werd tegelijkertijd ook een test om te zien waar ik stond, nadat ik bijna 3 weken niet had kunnen trainen na mijn valpartij begin juli. Het was na het BK ploegentriatlon dan ook maar mijn eerste wedstrijd van het seizoen. Pieken naar Ieper hé :-))

Dat het warm ging worden, dat wisten we al. In Jabbeke was het gelukkig net een paar graden minder dan hier bij ons. Er stond ook een strakke wind, die iedere ronde strakker zou worden en vrij spel had langs het Kanaal. We wisten ook al dat het 'wetsuitloos' zwemmen ging worden (watertemperatuur 26°). En we wisten ook dat het fietsparcours iets voor de grote moteurs ging zijn. Allemaal in mijn voordeel dus ... :-)) Maar we zagen het volledig zitten !

De zwemstart werd gegeven op het Klein Strand van Jabbeke. Leuke sfeer, zeker met dit weer. Minder was de massastart. Was al een tijdje geleden voor mij en meteen wist ik weer waarom ik die zo vervloekte ... De eerste 300 meter was een regelrecht watergevecht. Was echter niet van plan me te laten doen en ik heb meegevochten voor mijn plaatske, maar van zwemmen kwam er niet veel in huis. Na het keerpunt richting strand heb ik dan maar de buitenkant opgezocht. Dat betekende iets meer meters doen maar ik kon tenminste zwemmen. Na 500 meter de Austrialian Exit, altijd leuk. Dacht dat er de 2de zwemronde iets meer plaats ging zijn, maar al gauw zat ik weer in de trechter. Nu uiteindelijk met een 164ste zwemtijd op 300 deelnemers, best wel tevreden. Het gevoel zat goed ...

Op naar het fietsen dus, voor wat één van de meeste bizarre fietsparcours ooit zou blijken ... Waarom ? Volg maar .... Na een goede 2 km, was er een eerste kort stukje fietspad gevolgd door een passage over een tankstation. Niets wereldschokkends maar dan ... Een voetgangerstunnel onder de spoorweg. Je kent dat wel, zo een zigzaggend tunneltje waar je dus compleet stil stond en opstopping verzekerd. Eénmaal uit het tunneltje kwamen we al gauw aan het Kanaal voor een goede 7 km heen en ook weer terug. Bleek al gauw dat het jaagpad niet afgesloten was voor de gewone fietser ... En wat deed die auto daar plots ? En iets later nog één ? Aan het keerpunt ter hoogte van de brug over het Kanaal van Passendale, een kasseistrook van 200 meter ... de pullerapers hadden er een goede dag. Opnieuw richting Jabbeke dan maar. Ondertussen had ik Mathias aan de overkant zien passeren en hadden we eens gezwaaid ... :-) Bij het verlaten van het jaagpad, de grote baan op, de brug over het Kanaal. Daar mochten we de pechstrook gebruiken. Allez ... toch in de 1ste, 3de, 4de en 5de ronde. Niet in de 2de ... dan moesten we het fietspad gebruiken waar je onmogelijk iemand kon passeren en dat trouwens ook niet afgesloten was voor andere fietsers ... Volgen jullie nog ? En wat op het einde van de pechstrook want op de weg mochten we niet ? Gewoon door het gras om weer op het fietspad te geraken ?!? Op het fietspad dus richting centrum van Jabbeke ...
En voor de rest ... zoals ik al zei, de wind kwam van alle kanten. Ik wou me zeker ook niet opblazen want wou nog een goed looponderdeel kunnen afwerken. Ondertussen bleef Mathias me in de eerste 3 rondes op hetzelfde punt kruisen. De laatste 2 rondes kwam ik hem telkens iets vroeger tegen. Waar ik mijn tempo niet kon volhouden, kon hij dat duidelijk wel. Goed bezig dus Mathias ! Zou later ook blijken uit de rondetijden. Maar met een gemiddelde van 33km/h was ik zeker tevreden.

Uiteindelijk blij dat het fietsen erop zat en ik mocht beginnen lopen. Ondanks dat de vermoeidheid zich n de laatste fietsronde had beginnen laten voelen, kon ik vrij vlug mij looptempo oppikken en een kleine inhaalrace beginnen. Maar met een kleine 10 km was de tijd daarvoor natuurlijk kort. Kon mijn tempo echter goed aanhouden, ondanks het vele draaien en keren. Met een 68ste looptijd mocht ik ook meer dan tevreden zijn. Bizar lopen ook ... dwars door de camping, langs de terrasjes, dagtoeristen die geen besef hadden wat er gaande was ...

Uiteindelijk mijn doel bereikt. Een goede voorbereiding op Ierland met een goed gevoel kunnen afsluiten.
De wedstrijd op zich was leuk om doen, een goede organisatie met nog wat kinderziektes. Maar dat is niet meer dan normaal zeker voor de eerste keer. 

En Mathias ???? door een hoogdringende pitstop tijdens het lopen, maar net voor mij geëindigd. Desondanks een sterke prestatie in zijn eerste lange afstand. Op naar meer !