Het debuut van Mathias Windels op de lange afstand ging niet zonder slag of stoot, maar desalniettemin zette hij een sterke prestatie neer. Proficiat!

De 1ste editie van de 111 jabbeke werd overal met veel toeters en bellen aangekondigd dus leek het me wel eens de moeite om aan deze wedstrijd deel te nemen, dit vooral als voorbereiding op een halve triatlon volgend jaar.

Uurtje of 2 voor de start aangekomen zodat er voldoende tijd over is om alles rustig te bekijken en klaar te zetten. Even later kwam Vincent ook toe, het ap3t team was dus compleet.

Daags voor de wedstrijd kregen we de bevestiging dat het zwemmen zonder wetsuit zou zijn, iets wat voor ons beide een kleine tegenvaller is. Maar bon, de vele uurtjes in het zwembad zouden er wel voor zorgen dat we niet verdrinken. Positief denken heet zoiets :)

Het klein strand begon tegen 13.30h goed vol te lopen, 350 atleten maakten zich klaar om in het 26,1 graden warme water te storten. Gentlemen als we zijn mogen de dames eerst, 2 minuten later is het mijn beurt samen met de rest van de senioren en nog eens 2 minuten later mogen de masters zich laten gaan. Met een kleine vertraging weerklonk dan toch het startschot (gegeven door Marino Vanhoenacker, naam zei me wel iets maar kon de man niet plaatsen :p ) Op voorhand het zwemparcours eens bekeken en aan de hand van mijn sterk tactisch inzicht plaats genomen aan de linkerkant op het strand. “Spurtje” richting water en duiken maar. Na 100meter kwamen we aan de eerste boei die we links moesten laten liggen. Hier bleek dat mijn tactisch inzicht toch niet zo sterk is. De keuze om zo dicht mogelijk bij de boei door te komen was niet de beste, door de trechtervorming kwam ik volledig ingesloten te zitten. Voetje hier, elleboogje daar, plezant is anders. Pas na 400meter wat ruimte gekregen dus nog de volle 600 tempo maken. Ah juist, de organisatie had rekening gehouden dat het zonder wetsuit zou zijn en besloot om ons na 500 meter terug het strand op te sturen om rond een dranghekken te draaien en zo terug het water in te duiken. Kwestie dat onze trisuit eventjes kon drogen zodat het niet te nat zou zijn om te fietsen. Dus terug het gewoel in al viel het de 2de ronde veel beter mee. Enkel nog wat voeten gevoeld, van ellebogen was er geen sprake meer. Het verdict na 1 km zwemmen, 18:12min. Op schema dus!

Deel 2 kon beginnen. Klein eindje lopen naar de wisselzone, fiets pakken en weg voor 100km.

5 ronden van 20km, dit met een 350-tal fietsers. Ondanks de vele mededelingen dat het NIET om een stayer wedstrijd ging hadden toch redelijk wat atleten dit waarschijnlijk niet meegekregen. Tijdens de eerste 2 ronden werd ik regelmatig ingehaald door groepjes die per 4 of 5 mooi in elkaars wiel hingen. Koppig als ik ben (inwoners van Kuurne worden niet voor niets ezels genoemd) weigerde ik hier aan deel te nemen. Voldoening nadien is des te groter zo! De harde wind maakte dit weliswaar zeer aanlokkelijk. Op de ronde van 20km hadden we de wind slecht een 3km in de rug mee, op de rest van de ronde was het zwaar werken tegen de (zij)wind in. Op dit klein stukje moesten we dan nog een brug over, eventjes veldrijder spelen om over het gras in de middenberm op het fietspad te geraken om zo het rondpunt te kunnen nemen en dan nog de 2de brug opsprinten. Dus schoot er ongeveer 500 vlakke meters ,met volle rugwind, over om te knallen. Nog op het menu: slalom in de voetgangerstunnel onder het spoor en het festival van dansende bidons op de kasseistrook. Desondanks alles kon ik gewoon een goed tempo rijden, 33,5km/h na 60km in hartslagzone 3. Ideaal dus als “training”. Na elke passage over het brugje kwam ik eventjes later Vincent tegen, we waren dus zo goed als hetzelfde tempo aan het rijden. Komt door de zondagse groepstraining waarschijnlijk :) Laatste 2 ronden nog klein beetje versneld om na 2:58:49 mijn fiets terug op zijn plaats te hangen. Vol goede moed kon ik aan mijn sterkste onderdeel beginnen. 3 rondjes van 3,3km lopen

Deze moed zakte weliswaar na 100 meter al diep in mijn schoenen. Mijn maaginhoud had plots last van de zwaartekracht en maakte dit me snel duidelijk. De 5 gellekes en 5 bidons sportdrank tijdens de fietsproef waren mss teveel van het goeie :) Tijdens de eerste ronde hopeloos zitten zoeken achter sanitaire voorzieningen, niet te vinden. Na 4km kwam het kritieke punt, snel de struiken in springen en ontspannen. Al is dat laatste makkelijker gezegd dan gedaan. Aan de rechterkant puffende , hijgende atleten en aan de linkerkant voorbijrazende voertuigen op de e40. Maar soit, iedereen kent de bekende uitspraak intussen wel: aje moe ... moeje … . Minuutje of 3 later alles terug aan gekregen en de rest van de loopproef afwerken op een gezapig tempo. 46:02min over 10km, niet direct om over naar huis te schrijven maar met de gedachte dat het toch training was snel van me kunnen afzetten. Eindverdict: 4:06:18. Binnen de vooropgestelde tijd om tussen de 4h en 4:10h te arriveren. Bijna exact 2 minuten later kwam ook Vincent binnen, precies de tijd die hij later had moeten starten in het zwemmen. Samen uit, samen thuis! Als voorbereiding op zijn 70.3 IM binnen 2 weken kan dit tellen. Hij is er zeker klaar voor!

Conclusie na deze wedstrijd, nog meer respect gekregen voor de atleten die de halve & volledige triatlons hebben gedaan!!