3 nieuwe Ironmannen in onze club !! Proficiat Brecht Halsberghe, Sam Redey en Domien Meire !! + ancien Frederic Voet in Frankfurt !!! Brecht en Domien schreven er een mooi en uitgebreid verslag van. Altijd leuk om te lezen. Bedankt hiervoor.

__________

Het lange afstandswerk verdient op zich al heel veel respect, maar als dit dan nog eens op zo'n hittedag dient te gebeuren, dan wordt het al gauw bovenmenselijk. Voor de ene verliep de wedstrijd al betere dan de andere, maar uiteindelijk haalden ze allen de finish. Ondanks de tegenslagen, gaf niemand op ... knap! 

Verslag Domien:

Tja , waar moet ik beginnen ? Wat een ervaring was me dat zeg !

Na een vlotte rit richting Frankfurt aangekomen in hotel Ibis waar Sam reeds ter plaatse was. Hij kwam net terug van een parcoursverkenning op de fiets en zei me dat het een prachtig parcours was en dat de hellingen al bij al goe meevielen. Goed nieuws dus. 

S'avonds stond er nog een loopje van 7km op het programma , loopparcours was plat langs het water met enkele bruggen die ik direct eens testte. Benen ok !

Nog enkele malen gekeken naar de watertemperatuur in de langener waldsee : 23,3gr. 
Deze kwam reeds van 21gr. de dag ervoor en de temperaturen bleven stijgen naar 34gr. 
Zenuwen dus !!! De dag erna fietsparcours verkend en inderdaad een prachtige omgeving met de hellingen die hun naam eigenlijk niet echt waardig zijn , the beast , the hell , namen om u schrik aan te jagen maar eigenlijk heel goed te doen. Ik had voor mezelf uitgemaakt om me zeker niet op te blazen op de fiets dus klein trappen was de boodschap. Nog maar eens watertemperatuur checken , 24 gr. Stress !!! Ik zwemmen zonder wetsuit is gelijk een vis die zwemt zonder vinnen ! Zaterdag waldsee gaan verkennen , temperaturen bleven stijgen dus maar zonder pak gezwommen , 700m gezwommen aan ongeveer zelfde tempo als met pak en een goed gevoel aan overgehouden. Stress voor een groot deel weg ! En dan : RACEDAY !

3u15 opstaan , douchke nemen en ontbijten. Nog wa zeveren met minne copain aan tafel zodat de zenuwen onder bedwang werden gehouden en dan bus op en weg naar de zwemstart. Na 100m moest de bus plots stoppen om een atleet uit te laten die een paniekaanval kreeg , ook iets wat je eigenlijk niet wil zien net voor de start van uw eerste Ironman ! Aangekomen aan de zwemstart kregen we te horen dat het een wetsuitrace werd , zalig om horen , water 24,1gr. Dan de wedstrijd , 30 seconden voor het startschot galmt er een hartslag door de boxen , wat een adrenaline , nooit gezien ! PANG en weg ! Eerste paar 100 meter me serieus afgevraagd waar ik in hemelsnaam aan begonnen was. Mooi de buitenkant genomen en al bij al rustig kunnen zwemmen , na 1600 meter even uit het water en Filip gezien , duim omhoog en opnieuw het water in voor de volgende 2200 meter. ( die er 2500 werden ! ). Had me voorgenomen om niet achterom te kijken maar kon het niet laten , hallo wat een bende nog achter mij , tijd 1u21. Content. Vlotte wissel en huppe weg met de velo. Nog een duim naar Filip en Inge en het fietsen kon beginnen.  Eerste 90 km heb ik enorm genoten , euforisch zelfs , eten , drinken , hartslag in de gaten houden , alles klopte tot aan de special needs , pullen vervangen , nog wa bars meegenomen en bandje met bommetje in trisuit gestoken.. dit alles net voor de 2de x the beast. Omhooggereden en dat bommetje irriteerde me enorm , zat te duwen in mijn rug en toen ik boven kwam stonden de supporters te roepen dat het geen naam had ! WAUW ! Zonder erover na te denken rij ik ernaartoe en geef ik dat bandje met bommetje af aan Curd Craeynest. Achter mij hoor ik een fluitje , ik kijk achter me en zie een moto met daarop een official die ik met niemand anders kan vergelijken dan met Helga , een nazaat van het hitlerregime !! Ze toont me een rode kaart , zei me dat ik de wedstrijd kon verderzetten maar dat ik niet in de ranking zou staan en reed direct door !

Ik wist wat een gele en blauwe kaart betekende maar een rode ??? De hemel viel op mijn kop , wat moest ik nu doen , mocht ik verderrijden , moest ik stoppen en terugkeren ? Een uur aan het twijfelen geweest wat ik zou doen , stoppen en alles voor niets geweest , doorrijden met het idee dat ik toch niet mocht finishen en dan nog een marathon lopen , waarvoor nog ??? Ik keek naar mijn stuur waar mijn horloge op gemonteerd was en zag dat ik aan het slabakken was , hartslag 115 , moraal nihil !! Hoe ik het gedaan heb om toch door te rijden weet ik nog steeds niet. 180 km op de teller , fiets afgegeven , wisselzak genomen en op de bank om mijn schoenen uit te doen. Ik kijk naar mijn pols waar mijn horloge zou moeten hangen , shit nog op de fiets !!! In paniek teruggelopen op mijn fietsschoenen waar ik dus nergens nog mijn fiets terugvond natuurlijk. Tussen 1000 andere fietsen beginnen zoeken was geen optie. Weer ne patat !! En nu ? Alle courage samengeraapt en beginnen lopen ! Na 3km zie ik Sam lopen , ik loop er gemakkelijk naartoe , heb superbenen ! Kom er bij al vloekend en schreeuwend en loop door. Hij zegt me nog dat ik moet opletten dat ik me niet opbrandt maar ik ben woedend. Roep nog naar de supporters dat ik een rode kaart kreeg en huppe doorlopen. Aan de overzijde zie ik Tine en Tom en opnieuw roep ik dat ik een rode kaart kreeg. Ik krijg het maar niet uit mijn hoofd dat men mij 500 meter voor de finisch uit de wedstrijd gaat nemen. Beetje verder staan Filip en Inge en weer roep ik al vloekend dat ik een rode kaart kreeg ! Ondertussen bleef ik maar lopen met die goede benen. Na een halve marathon komt Filip naast me lopen en zegt me dat het uit mijn hoofd moet , ik antwoord , het lukt niet ! Hij loopt naast me voor enkele meters en vraagt me of ik naar Hawaï moet misschien. Mijn eerste lach in 5 uur is een feit ! Hij verzekert me dat ik zal finishen , dat ik mijn medaille en t-shirt zal krijgen en dat ik moet verder doen zoals ik bezig ben. Makkelijk was het niet want ik bleef maar denken dat hij dit misschien enkel zei zodat ik zou uitlopen. Was aan het denken dat 30km een gevaarlijk punt was om een hamerkop te krijgen maar was ondertussen reeds 34km ver dus voorlopig geen hamer. Snelheid ging er wel een beetje uit maar het bleef verbazend goed gaan. Plots na het aannemen van mijn rode rekker en tevens mijn laatste , lichte kramp in mijn hamstring. Iets vertragen , drinken , drinken en nog eens drinken en dan de laatste brug over. Op 500 meter van de boog zie ik Inge staan zwaaien en roepen en begin ik werkelijk te geloven dat ik toch over die rode loper zal mogen lopen , ik schreeuw het uit , geef haar een high five en loop door naar Filip die kalm langs de kant staat en zijn hand uitsteekt. Ik geef hem mijn hand en zeg , Merci coach ! Rits dicht , sponzen uit mijn suit en ik hoor achter me nog roepen , komaan hé Domien. Ik steek mijn vuist in de lucht en loop door waar er iemand aan de splitsing staat en me de weg toont naar de rode loper. Eerste x kippenvel , en dan : onvergetelijk de mensen die me hun hand aanreiken , ik probeer om zoveel mogelijk mensen te raken tot plots de boog voor me tevoorschijn komt. Ik hoor mijn naam in de tribune schreeuwen en roep het uit : YESS !!! Op 20 meter voor de boog geef ik nog een welgemeende fuck you naar Helga toe , zie nog wa supporters staan aan de boog en loop in een tijd van 11u40:08 over de meet ! Ik draai me om en kijk nog een keer of het echt is en jep het staat er nog op ! Direct mijn kids omarmen was 1 van de mooiste momenten uit mijn leven !

Onvergetelijk. Hier zien ze me nog terug om af te rekenen met Helga !

Verslag Brecht:

Mijn Ironman avontuur:

In 1996 was ik dusdanig onder de indruk van de beelden van Luc van Lierde die de Ironman van Hawaii won dat ik sindsdien de droom koester om ooit eens zelf deel te nemen aan een Ironman. Ik heb het nog nooit live bijgewoond maar hoe meer beelden en filmpjes je bekijkt van die wedstrijden hoe meer begeesterd je raakt van de atmosfeer die hangt rond het ganse gebeuren. Ik word er dit jaar in augustus 40 dus leek het me het goeie moment om deze van mijn bucketlijst te kunnen schrappen alvorens ik last begin te ondervinden van ouderdomskwaaltjes ;-). Tijd voor actie dus!

Gezien dit toch niet goedkoop is en dit  voor mij bovendien een “once in a lifetime” is wou ik een mooie wedstrijd uitkiezen en rekening houdend met bereikbaarheid voor de familie die mee zou komen supporteren en de schoolkalender van de kids is het dus Frankfurt geworden. Zodra de “registrations” open waren (zomer 2016) heb ik me ingeschreven en was er geen weg terug meer… De inschrijving is één ding de voorbereiding is nog iets anders… hoewel ik goed besef dat men zonder degelijke voorbereiding weinig kans op slagen heeft  wou ik toch vermijden dat mijn dagelijkse leven en dat van mijn gezin enkel maar uit triatlon zou bestaan. ’t Moet bovendien plezant en gezond blijven! Daarom ook wou ik mezelf geen druk opleggen om voor een bepaalde tijd te gaan en daarom ook de keuze om geen specifiek trainingsschema te volgen. ’t Gaat er mij vooral om die unieke ervaring eens mee te maken en op te gaan in die magische IM sfeer. Met als basisgedachte regelmaat in de trainingen, luisteren naar je lichaam en trainen als ik er tijd voor kan vrijmaken ben ik in september vorig jaar met mijn voorbereiding gestart met als enig doel hem uit te lopen.

Mijn trainingplan was:

1.       mijn weinige trainingstijd niet besteden aan zwemmen, in ’t zwemmen draait alles rond techniek en conditie, dat eerste lukt wel, dat tweede zal er ook wel komen door te lopen en te fietsen. Sinds september (45 weken) 14 zwemtrainingen van 1 uurtje bij AP3T, ik vraag mij af of er nog iemand tss de andere 3000 atleten zal staan die minder gezwommen had dan ik… ik vermoed van niet J. Ik heb ook 3x in open water gezwommen, 1x in de ploegentriatlon te Doornik (500m), 1x 1km tijdens de kwarttriatlon van Beernem en nog eens 2km in de vaart in de laatste week voor de IM wat meteen ook mijn langste afstand aan 1 stuk door was ;-)

2.       Fietsen vraagt veel tijd, in de week gaan fietsen krijg ik niet klaargespeeld,  op de rollen trainen is het meest tijds-efficiënte vandaar de meeste trainingen op de rollen gedaan (trainingen van max. 1 uurtje). Van zodra het weer het beetje toeliet tijdens het weekend ook geprobeerd om toch 1x buiten een ritje te doen van 80-100km met 3x langere rit van een 180km in de laatste maanden voor de IM en deze voelden wel OK, uiteindelijk komt het er op neer om te doseren en me nog wat te sparen voor de marathon. Voor de fietstrainingen ben ik afgeklokt op 143h27min en 4703km… of gemiddeld 104.5km/week. Mijn strafste rit, cyclo “la magnifique” in Rochefort, goed voor 185km en dik 3000 hoogtemeters.

3.       Wat het lopen betreft heb ik de voorbije jaren al enkele marathons gedaan dus is dit geen “dark-zone” voor mij, uit ervaring  weet ik dat ik relatief lang een redelijk tempo kan aanhouden zonder in ’t rood te gaan. De combinatie met eerst 180km fietsen is natuurlijk nieuw en nog iets totaal anders… Maar ook hier plannen we opnieuw te doseren en niet te rap te starten… ‘t  wordt sowieso toch lastig ;-)

Mijn focus voor de trainingen lag op relatief korte afstanden maar intensief, wat volgens bepaalde lectuur toch zou bijdragen tot mooie resultaten op lange afstanden en als voordeel heeft dat je er binnen de 24u van recupereert en de kans op blessures minimaliseert. Naar het schijnt zijn lange duurtrainingen ook veel meer belastend voor pezen, spieren, gewrichten en vooral het hart en de nieren en vragen langer herstel…. Elk zijn waarheid, maar mijn lichaam reageerde goed op deze aanpak en mijn hart heb ik ook nog efkes nodig dus dat willen we ook niet dermate overbelasten ;-) Dit samen met aandacht voor optimalisatie van mijn pasfrequentie zorgde toch dat ik een goed gevoel had bij de trainingen en nog progressie boekte. Totale loopcijfers: 1219.6km in 87u12min, zijnde 27.1 km/week aan een gemiddelde loopsnelheid van 14km/u. Langste afstand op training 23.2km. We zullen zien wat het wordt…

4.       Voor de rest geen “big training days”, nagenoeg geen “brick”-trainingen, we houden het bij 1-sport per dag en voldoende rust. Normaal heb ik geen problemen met de overgangen en de wedstrijd duurt bovendien lang genoeg om in mijn ritme te komen ;-)

Dit brengt de eindbalans op gemiddeld net geen 5u30min training/week en daar gaan we ’t mee moeten doen ;-)… Het lijkt niet veel, maar er zat wel regelmaat in. Tel daar nog een 1630 fiets-kms bij van woon-werk verplaatsing met de gewone fiets dan komen we toch op een weekgemiddelde van 7u20 “sporten”.  ’t Is niet altijd evident geweest met af en toe wat gezondheidsprobleemkes (tand – maag – hart – oog - schaafwonden), een heleboel communiefeestjes, enz…  maar mentaal zit het goed. Feit is dat trainen voor dergelijk sportevenement nooit evident is, dat er altijd onvoorziene omstandigheden zijn, dat het achteraf gezien toch nooit het ideale moment was maar dat zijn gelukkig dingen waar ik me vooraf al in berust had en daardoor nooit tot innerlijke frustraties en stress hebben geleid. Het is wat het is ;-)

Mijn wedstrijdplan:

Rustig zwemmen, ’t is rolling start, ik zou me ergens positioneren bij de zwemmers met tijden rond de 1u05. Is tempo van 1min42/100m dat lijkt me wel haalbaar (zeker na al die zwemtrainingen ;-)).

Daarna rustig wisselen, mijn meest comfortabele fietsbroekje en fietstruitje vd club aandoen en zelfs heuptasje omdoen met genoeg vast voedsel voor de rit (energybars, gummybeertjes, meli-koekjes, …), de gellekes sparen we voor ’t lopen en mijn GSM met powerbank neem ik ook mee zodat de familie me kan volgen met “Glympse”. Ik plan mezelf op hartslag  te begrenzen tot onder de anaerobe drempel (<130bmp voor het fietsen) en hoop daarbij op een gemiddelde snelheid van 31-32km/u uit te komen, Laat ze me maar allemaal voorbij vlammen ik hoop dan nog wat extra over te hebben voor het lopen en misschien een inhaalrace te beginnen, want volgens mij start het pas echt aan de marathon. Een wijze raad die ik heb meegekregen: “als ge voelt dat ’t goed gaat, rijdt ge te rap en moet je wat vertragen” ik hou het in gedachten… Na ‘t fietsen looptruitje en loopbroekje aan (anders krijg ik last van geschuur onder de oksels) en mijn riem met 8 overstim gellekes. Tempo die ik voor ogen heb om te starten = 4:50-5:00/km en onder de vetdrempelzone te blijven, zijnde 139bpm, we zien wel waar we gaan uitkomen. Missie is geslaagd indien we over de meet komen en niet doodvallen en ergens hoop ik stiekem om binnen de 11u aan te komen maar dit is geen doel op zich.

Donderdag 6/07 laatste werkdag, ’s avonds al mijn gerief verzameld, gecheckt en dubbel checkt of alles mee was en vrijdagmorgen met de ganse Familie vertrokken richting Frankfurt. Na een ritje met heel wat files nog net op tijd in Frankfurt geraakt om mijn pakketje met transition bags op te halen en dan vlug naar het hotel. ’s Avonds nog iets gaan eten met de familie en een wandelingetje gedaan tot in het centrum waar alles zou gebeuren en toen viel het al op hoe warm het was in Frankfurt. Ook het weerbericht voorspelde een hele hete zondag… Hmmm, ik begon mij toch wat zorgen te maken, moet toch zien dat we niet doodvallen bij zulke temperaturen… Ik lees al graag eens wat artikels rond trainen en sporten en wat dit doet met je lichaam en ook wat de impact is van dergelijke weersomstandigheden maar soms lees je sommige dingen beter niet ;-). Ik voelde dat ik zenuwachtig werd… Die nacht ben ik rond 3u wakker geworden met een heel angstig gevoel, ik raakte in stress-modus, innerlijke onrust waar ik geen vat op kreeg. Ik voelde mijn hart overslagen maken en heel onrustig kloppen en raakte zo nog meer in angst… Ik ga toch echt moeten zien dat ik niet doodval dacht ik… en dat terwijl ik altijd in het volste vertrouwen heb toegeleefd naar mijn Ironman. Heel vreemd dat dit je zo kan overvallen en dat je er zo weinig vat op hebt. Gelukkig kon ik zaterdag mijn angsten wat ventileren bij mijn Familie en mijn gedachten wat verzetten met de deelname van mijn jongste 2 kids en hun nichtjes aan de IronKids run, die ze voortreffelijk gelopen hebben! Topprestatie! Nu ikke nog ;-) Maar miljaarde, wat was het weer warm zeg in Frankfurt… Niet veel later zag ik Domien en Sam aan de check-in van de fiets-loop wissel en zij stelden voor om na de middag samen naar de bike check-in te gaan en nog een zwemtje te doen in het meer. Super om zo’n teammaten mee te hebben en er op zulke momenten niet alleen voor te staan…. We hebben wat kunnen klappen en zeveren en afgesproken om de volgende dag ook samen de bus naar de start te nemen… Dat heeft echt geholpen om terug tot rust te komen, dikke merci gasten!!! ’s Avonds had ik terug een ontspannen gevoel, de rust en het vertrouwen was terug, we doen dit voor onszelf, we hebben er zo naar toegeleefd, ’t is onze droom, we moeten er potverdorie gewoon van genieten, dan komt het wel goed! Nog een bordje Pasta al pomodori gaan eten en dan in bed in gedachten nog eens alles overlopen… rustig aan doen, voldoende drinken en eten tijdens het fietsen en lopen en afkoelen, afkoelen, afkoelen…. moet tegen 23u in slaap gevallen zijn… Ik werd wakker om 3u10, D-day! Normaal eet ik vlak voor ik ga fietsen of lopen, ik heb daar geen last van, maar voor zo’n uitdaging wou ik voor de zekerheid toch maar ’t boekske volgen en 3 u voor de start mijn ontbijt naar binnen spelen… Zo vroeg eten, dat gaat mij toch niet goed af hoor, een croissantje en 4 boterhammetjes met Choco, dat zal het zowat geweest zijn… Om 4u40 te voet vertrokken naar het hotel waar Sam, Domien, Frederic en Filip en Inge verbleven om dan samen de bus naar de start te nemen.

Waauw, al die atleten, al die toeschouwers, zo’n speciale sfeer, wat een gebeuren… precies zoals ik het me had voorgesteld. Je voelt je opgewonden en je bent er klaar voor, ik voelde me super. Gelukkig was het water 24.1° en mocht er nog met wetsuit gezwommen worden want ook al is het water relatief warm, ik heb altijd rap te koud, voor mij voelde het zwemtje in ’t meer de dag ervoor nog friskes aan en zeker nu ’s morgens… De bandjes van de fiets gaan oppompen en dan naar de zwemstart. 3u na mijn ontbijt voelde ik toch al een hongertje opkomen, veel te vroeg gegeten... een booke had ik niet bij dus dan maar alvast een energyreepke en straks vlak voor de start nog een gelleke nemen. We waren goed gehydrateerd met de Malto poederkes van overstims waarmee we al drie dagen voor de start begonnen waren + nog wat extra liters met Elektrolyten om het komende vochtverlies vanwege het warme weer te counteren. Zo goed gehydrateerd zelfs dat ik alweer moest plassen toen ik net mijn wetsuit aanhad… Nu nog eens gaan en alles weer uit zag ik niet zitten, ik had mijn trisuit aan onder mijn wetsuit en met dat pakske aan valt niet te plassen zonder het weer heel uit te stroppen… dat is dan voor tijdens de wissel. En nu op naar de zwemstart. Zoals ik had voorgenomen ben ik vooraan in de box gaan staan voor zwemtijden tss 1u en 1u10. Jawadde zeg, zoveel atleten in de box voor zwemmers onder het uur, sterke zwemmer allemaal hier ;-). KNAL, de eerste zijn weg, ’t is rolling start dus na een minuutje of 5 was het onzen beurt. ’t Water voelde heerlijk aan en ik zat direct in “the zone”, een runners high maar dan voor triatlon, zalig, dit is echt genieten, zwemmen in open water is toch zo leuk, komt in de buurt van een soort meditatie… rustige lange slagen, ademen om de 4 slagen, heerlijk gevoel. Zoals ik al vermoedde waren er toch wat mindere zwemgoden mee met het eerste pak maar ik zocht een beetje de buitenkanten op en werd zo toch niet al te vaak gehinderd. Halfweg een doortocht op ’t strandje waar mijn vrouwtje, mijn broer en Filip en Inge me luid stonden aan te moedigen. Uit het water na 1.01.57, niet slecht… op naar het fietsen nu, man wat voelde ik me goed vandaag zeg. In de wisselzone meer dan mijn tijd genomen, maar haast hadden we toch niet, de dag duurt nog lang genoeg… zwempak en trisuit uit, koerstruitje aan, koersbroek aan… dju wat met die bretellen… koerstruitje terug uit, broek aan, truitje aan, en nat lukt dat allemaal niet zo goed hoor. Daarna nog goed insmeren met zonnecrème mijn nek laten doen door één van de vrijwilligers dan eerst gaan plassen en nu naar de fiets… heuptasje aan en bril op en klaar ;-)... Na dik 9 minuten zaten we op de fiets, van een Top-wissel gesproken ;-). Direct weer iets gegeten want de honger was nog niet over. Ik had zelf een drinkfles water mee en eentje met isotone sportdrank zonder koolhydraten om te starten, de rest zouden we doen op flessen van de organisatie, qua samenstelling zag dat er trouwens goed spul uit. Bij zo’n weer geen of weinig water drinken enkel drank met supplementen… en veel! Ik had ergens gelezen dat je toch 2 keer zou moeten kunnen plassen tijdens het fietsen, dan zat het goed qua vochtbalans. Ik ben zelfs 3 keer moeten stoppen aan een cabientje en ’t was kristalhelder dus meer dan ok, goeie basis voor het loopgedeelte. Bij elke bevoorrading 2 nieuwe frisse drinkflessen, eentje met water om me af te koelen en eentje met sportdrank. Om de 5min een slokske en mijn lichaam eens van kop tot teen afspoelen en verfrissen met water want het zou warm worden. Op de fiets zat ik opnieuw terug in “the zone”, ik voelde dat ik in topvorm was vandaag . Ook op de heuveltjes ging het prima waar nogal wat andere krachtstampers het met hun tijdritbolides wat moeilijker leken te hebben, sommige dachten waarschijnlijk dat hun fiets zou breken bij het rijden over wat kasseien want op dat ene strookje bergop stonden ze echt bijna stil terwijl we daar op ’t groot verzet naar boven konden rijden ;-). ’t Is een supermooi en vlot fietsparcours en je ziet van ver de skyline van Frankfurt opduiken. Na de laatste helling gaat het 10km bergaf tot in Frankfurt, dat wordt straks super om de beentjes te laten rusten voor het lopen. Er moesten 2 rondes gereden worden met doortocht in Frankfurt waar mijn supporters me luid aanmoedigden. Onderweg stonden ook Sam zijn vrienden en opnieuw Filip en Inge die speciaal afgereisd waren om te komen supporteren, de MAX! Op naar het lopen nu, fietske afgegeven in de wissel, transition-bag genomen en me terug rustig omgekleed in looptenue. De weken voordien nog speciaal een wit petje gaan halen ipv een zonneklepje want er moest ijs in had Harry gezegd. De beentjes voelden nog fris, ik zou me moeten inhouden want bij dit weer zijn de plannen toch enigszins gewijzigd. Mijn voornaamste bekommernis was afkoeling… Ik had alweer gelezen dan je “core”-temperatuur niet mag oplopen tot 39-40° anders schakelt je lichaam zich automatisch uit, safety-mode zeg maar. Dus gedoseerd lopen en bij elke bevoorrading (elke 2km) de volledige zone wandelen om goed te drinken en af te koelen. Water en ijs om af te koelen, isodrank om gehydrateerd te blijven en gelukkig stond er ook telkens iemand met een sproeislang waar ik elke keer 5-10 sec onder ben blijven staan tot ik helemaal nat was… ’t sopte een beetje in de schoenen maar ik was verfrist dat was het belangrijkste. Op het einde van de bevoorrading gaven ze ook nog sponzen die ik leegkneep op mijn hals en mijn armen… zalig. Elke 2km zelfde routine, tussendoor schoon tempo kunnen aanhouden. Overal supporters, mijn broer en Filip leken wel overal te staan ;-), die gaan ook wat kms gedaan hebben… en ook Tom en Tine stonden te supporteren…  niet te doen wat een belevenis… FENOMENAAL! Op zo’n momenten wordt je emotioneel van de gedachte dat je straks onder de boog zal lopen, wat een KICK. In eten had ik al lang geen zin meer maar toch consequent mijn gellekes genomen om de 7.5km tot het mijn strot uitkwam en vanaf 25km overgeschakeld op frisse cola ipv de sportdrank, die kreeg ik niet meer binnen. Laatste ronde, gaat nog steeds goed, uiteraard niet meer zo fris maar dat zal wel normaal zijn, ik wou ook geen risico lopen nog een klopke te krijgen dus alles rustig aan blijven doen, waar we omhoog moesten om op de brug te geraken gewandeld om geen krachten te verspelen en de hartslag laag te houden… Alles met de nodige reserve kunnen doen, waauw ik had een topdag. En dan de aankomst, een uniek en onbeschrijfelijk gevoel, I did it, I’m an IRONMAN, eindtijd 10u23! Supertrots op mezelf, mijn droom is werkelijkheid geworden, ik wou niemand iets bewijzen, ik heb dit voor mezelf gedaan. Een éénmalig feit, beter kon het niet en beter kan het niet worden dan de eerste keer. Done it, Check!

Nog wat cijfertjes voor de freaks:          SWIM 1:01:57                    T1: 0:09:28          BIKE: 5:17:55     (HRavg  129)    T2: 0:05:19          RUN: 3:48:51       (HRavg 137)           Total 10:23:30                   overall rank: 529

En nu eens wat mensen extra bedanken! Achter elke Ironman staat een Ironlady en in mijn geval ook nog 3 Ironkids, dus mercie poepie voor de ruggesteun en om mee te gaan in mijn avontuur, ik weet dat het je ook wat kopzorgen bezorgd heeft… op naar jouw marathon nu ;-), merci ook aan mijn ouders en broers en schoonzus met kids om mee te komen supporteren. Dikke merci aan Sam en Domien om me op te vangen de dag voor de wedstrijd en nogmaals proficiat ook voor jullie topprestatie!!! Merci ook iedereen voor de succeswensen vooraf en de felicitaties nadien! En toch ook wel een speciale dankuwel voor Harry die me met heel wat tips en advies (randcoaching) goed op weg heeft gezet om dit tot een goed eind te brengen, THX Harry! En aan iedereen die nog een IM op de bucketlist heeft staan: Anything is Possible !

Brecht Halsberghe  BEL  104  491  529   01:01:57  05:17:55   03:48:51  10:23:30

Frederic Voet          BEL  161  898  965   01:06:23  04:56:03   04:58:01  11:06:21

Sam Redey              BEL  168  942  1013  01:01:13  05:19:25  04:40:04  11:11:28

Domien Meire          BEL                         01:21:49   05:40:16  04:22:42  11:40:08

Klik hier voor de volledige uitslag

Klik hier voor de foto's