Op 31 augustus namen Filip Rigole en Ruben Cordonni deel aan het Belgisch kampioenschap swimrun in Waimes. Swimrun is een wedstrijd waarbij atleten een afstand dienen te lopen met onderweg enkele zwemproeven. In dit geval ging het over 34km met 3.2km te zwemmen verdeeld over passages van 150 tot 450m. Hierbij mogen allerlei hulpmiddelen gebruikt worden zoals wetsuit, paddles, pull bouy, ... MAAR dit dien je ook mee te nemen tijdens het lopen! Loopschoenen blijven ook aan... Goed overwegen dus ;-) Daarnaast kun je je ook aan elkaar verbinden met een elastiek, handig voor in het water...

Filip kroop in zijn pen en beschreef hoe hij de wedstrijd kwam en dag zelf beleefde!

_________________________________________________________________________________________________________

Het begon allemaal met een Youtube filmpje van een swimrun….Ruben en ikzelf waren al snel overtuigd dat we dat ook eens moesten doen. Waar,  wanneer of hoe…daar hadden we gemakshalve niet echt bij stilgestaan.

Tot ik ergens begin 2019 op een aankondiging van de Swimrun Belgium botste. Het heeft niet lang geduurd vooraleer we waren ingeschreven (de verantwoordelijke vertelde ons zelfs dat we als eerste ingeschreven waren). We wilden zelfs zo graag meedoen dat Ruben 2 keer het inschrijvingsbedrag heeft betaald…

Ik had Ruben voorgesteld om eens te proberen op de 15 km maar zoals we Ruben kennen zag hij dat helemaal niet zitten. We gaan voor de 34 km of we gaan niet was het advies (en dat bleek uiteindelijk ook wel de juiste keuze te zijn geweest).

Bij een swimrun komt het er op neer dat het lopen steeds wordt afgewisseld met het zwemmen. Tijdens onze wedstijd liepen we 12 keer (langste stuk was net geen 9 km) en hebben we 11 keer gezwommen (met het langste stuk van 400m) voor een totaal van 31 km lopen en 3 km zwemmen. Je werkt de wedstrijd af in duo en je moet steeds bij elkaar blijven. Alle hulpmiddelen zijn toegestaan (pull buoy, paddels en ja zelfs zwemvliezen) MAAR alles wat je gebruikt moet je gedurende de volledige wedstrijd meenemen.

Over onze specifieke voorbereiding kunnen we redelijk kort zijn: NIETS.   Ikzelf zwom 1 keer op vakantie met mijn loopschoenen, maar dat was het dan. Ruben deed niets specifiek. Je mag tijdens het zwemmen een elastiek gebruiken om aan elkaar vast te hangen en die van ons zat nog mooi in de doos toen we aankwamen. Ik had snel nog 2 pull buoys klaargemaakt om vast te hangen aan uw bil tijdens het lopen maar ook dat hadden we niet op voorhand geprobeerd. We hadden afgesproken dat we wel gingen zien wat er op ons afkwam en zo gebeurde ook….

De start werd gegeven aan het meer van Butgenbach waar we met de bus  naartoe werden gebracht. Op de bus hadden we al door dat de meesten veel beter waren voorbereid dan ons. De meesten hadden op hun paddels de verschillende zwem/loopafstanden genoteerd maar daar hadden wij natuurlijk niet aan gedacht J.

We hadden wel aan de hydratatie op voorhand gedacht en toch voor alle zekerheid de avond ervoor wat Westmalle trippels achterover gekapt om zeker te zijn dat we genoeg hadden gedronken.

De start (zoals de volledige wedstrijd eigenlijk) verliep in een heel gemoedelijke sfeer en weg waren wij. Het viel me al onmiddellijk op dat er van de eerste meters serieus werd doorgeknald. We hadden afgesproken om het eerste uur rustig te blijven en al gauw zagen we heel wat concurrenten van ons weglopen. Maar we hadden toen wel door (en we hoorden dat ook aan de ademhaling bij sommigen) dat er al velen over hun toeren aan het draaien waren.

Ik had natuurlijk het geluk dat ik een echte locomotief had in het zwemmen. Al bij het eerste zwemdeel was het al duidelijk dat we veel concurrenten terug inhaalden in het water.  Het was voor mij zalig om redelijk ontspannen te kunnen zwemmen maar toch te zien dat we heel wat zwemmers inhaalden. Die elastiek  is trouwens heel handig wat ook Ruben had daar niet veel last van (ofwel is hij zodanig sterk dat hij dat niet voelt).

We waren intussen al een km of 10 en enkele zwemstukken ver toen we plots een toeschouwer naar een duo voor ons riep dat ze op de 10de plaats lagen. Zowel Ruben als ikzelf waren geschrokken dat we al zo mooi waren opgeschoven in het klassement, maar het leuke aan deze wedstrijd is dat je eigenlijk helemaal niet bezig bent met tijden of klassementen. We liepen door bossen, weilanden, langs een kasteel, langs een rivier,…echt genieten in de natuur. Het was behoorlijk warm maar het zwemmen zorgde steeds voor een mooie afkoeling. Ik schat dat het water een 22 graden was en een wetsuit was helemaal niet nodig.

De gaten tussen de duo’s werden groter en wij zaten steeds met een 4-tal duo’s bij elkaar. Sommigen liepen ons voorbij…..tot er een nieuw zwemdeel aan kwam en Ruben nog eens zijn voorhamer bovenhaalde en ze allemaal murm sloeg. Het was zalig om zien hoe een duo in mijn voeten wou zwemmen (en dus achter Ruben) en die gasten gewoon terug zag zakken en uit het water komen met wel meer dan 50m achterstand na 400m zwemmen.  Ik weet ondertussen wel al dat Ruben een ongelooflijk sterke beer is en dat heeft hij weer maar eens bewezen. De langste trainingsafstand die hij had gelopen was 14 km maar op de wedstrijd was dat weer niets van te zien. Ikzelf begon het na ongeveer 26 km wat lastig te krijgen en toen we na 28 km een “talud”  loodrecht naar boven moesten klauwteren was het vet echt wel van de soep bij mij…..maar Ruben dartelde rustig voort. Ik had het lastig met de opeenvolging van oplopende stukken in het lopen…. maar ik weet aan wat dat ligt en zal daar tegen volgende keer iets aan doen.

Intussen waren de duo’s voor ons niet echt meer in het zicht en waren er nog 2 duo’s die ons kort op de hielen zaten en begon het eergevoel toch een beetje te spelen. Ook al had ik het lastig in de laatste 6km, die gasten halen ons niet meer in...en daar zijn we in geslaagd….ook al omdat mijn compagnon die nog steeds niet moe was, het tempo nog wat hoger legde.  

We hebben beiden genoten van een heel toffe dag, in een prachtige omgeving. We gaan terug en hopelijk zijn er nog duo’s die de strijd willen aangaan want dat is echt puur genieten!