Na triatlon Alpe d'Huez in 2015 en de Embrunman in 2016 leidde Wouter Remmerrie zijn onstilbare honger naar hoogtemeters zich dit jaar naar de Alpsman in Annecy, FR. Op dit loodzware parcours (>5500 hm's) behaalde hij een schitterende 13de plaats! Proficiat!

Foto's vind je hier.

2 jaar na de Embrunman was het tijd om me terug eens dubbel te plooien… Op het programma een Xtrem triatlon: The Alpsman in Annecy… met in totaal meer dan 5500 hoogtemeters was het meer dan nodig om op tijd aan de voorbereiding te starten, dus vanaf november waren alle trainingen gericht op die ene dag in juni.

Eind mei (2 weken voor de wedstrijd) ging ik met een collega het parcours gaan verkennen… Zwemmen in het helder meer van Annecy, een zalig fietsparcours (te vergelijken met een alpenrit buiten categorie in de Tour) en als het loopparcours nu nog zou meevallen, zou ik het helemaal zien zitten. Maar ik had al van Rinus Holvoet vernomen dat de laatste 12 km van het looponderdeel moordend waren en inderdaad…. Ik dacht dat we vlot met onze MTB die 12 km naar boven zouden kunnen peddelen… Nee dus, op 9 km van de top begon de miserie… aanvankelijk konden we de fiets nog wat als steun gebruiken, hoe hoger we kwamen, hoe meer de fiets een last werd. Uiteindelijk was het met de fiets op de schouders proberen boven te geraken… klauteren door de modder, op rotsen,…. Als dat maar goed komt op 9 juni.

Woensdag 6 juni, na een autorit van 8u eindelijk de beentjes strekken in Annecy. Vanaf nu was het eigenlijk enkel nog rusten, eten, drinken, de spieren nog wat loskrijgen en hopen op droog weer…

Na de check in vrijdag om 16u (Frans uur) het begon een uurtje later… en de briefing om 19u (Frans uur) die begon iets na 20u nog iets van pasta eten en wat proberen te slapen tot om 2u30 de wekker me laat weten dat het tijd is om een stokbrood te verorberen. Even de meteo checken… ideaal het wordt een zomerse dag tot 35°C en 0% kans op neerslag. Met de auto richting Saint-Jorioz waar we om 4u (Frans uur) het werd 5u, de boot op moesten. Nog een halfuurtje… mijn buurman ziet erg heel nerveus uit, ik vroeg of hij al aan een volledige triatlon had deelgenomen… “Non” klonk het met een trillende stem… ‘k wenste hem toch succes. 5u15 tijd om het meer in te duiken… en rond 5u30 kan onze dag echt beginnen. Mijn doel binnen de 12u aan ‘le Tournant’ zijn. Wat gelijk staat met je mag gaan voor ‘topfinisher’ en Le Col de Semnoz oplopen….

Na de gebruikelijk armen in mijn nek aan de eerste boei, was het meters aftellen tot ik letterlijk zand onder mijn voeten voelde… vlug wisselen, toch een regenvestje meenemen want de eerste afdalingen zouden in de mist verlopen en na 800meter starten aan de eerste van zeven beklimmingen… De dichte mist tijdens de gevaarlijk afdaling van de Semnoz was een voorbode voor het stralende weer wat ons nog te wachten stond. Het werden 182 km doseren, eten en drinken… meer dan 4000 hoogtemeters overwinnen en stilaan de ene achter de andere deelnemer die iets te enthousiast gestart was voorbij peddelen om uiteindelijk rond de 25 ste plaats aan het lopen te starten.

En nog proberen we te doseren, eten en drinken… De eerste 25km tot aan ‘Le Tournant’ waren nagenoeg volledig vlak maar wel al met de nodige modderpassages… Na 10 uur wedstrijd, een uur of 2 sneller dan ik voor ogen had, kon ik beginnen aan de laatste 17km met 1400 hoogtemeters en dit nagenoeg volledig offroad… Vanaf nu was het verstand op nul en van de ene bevoorrading naar de andere lopen… na iets meer dan 13u zat mijn dag erop; aankomst op de top van de Semnoz na 13u en 2 min….

Op naar een nieuwe uitdaging in 2020, suggesties altijd welkom...